manuel curros enríquez (1851-1908) é a grande voz civil do xix, figura sobranceira do rexurdimento, e aires da miña terra, publicado por primeira vez en 1880, un dos libros máis populares das nosas letras. a súa poesía directa, realista, case sempre ó servicio dunha causa, ‘’castigo prós verdugos’’ e consolo prós escravos , acadou en vida grandes aplausos, pero tamén o anatema da excomunión. viviu e morreu tomando partido. o seu verso, coma o de pondal ou rosalía, forma parte da nosa memoria máis consciente.
