catapulta, un libro de dez relatos cheos de humor desbordante que fai as ledicias de quen o le. por catapulta pasean eses protagonistas comúns, rutineiros, dos que tanto gusta o autor, que sempre teñen algo que dicir e que na maior parte dos casos nos sorprenden no momento máis inesperado do relato. alfonso álvarez cáccamo búrlase mesmo do oficio dos escritores en relatos como asesoría literaria e priscilo sen medo (un conto que acabará por sobrecoller ó lector), xogo do que tampouco deixa fuxir á crítica. o humor chega a ser o tema central de velocidade da luz , relato fermoso e sorpresivo. en catapulta , o relato que dá nome ó volume, alfonso narra as peripecias de dous estudiantes que están a facer o exame de selectividade. hai ademais outro novo factor, presente en moitos dos relatos, que constitúe un aliciente engadido para o lector: os finais sorpresivos (como acontece en o inmenso sacerdote ), que ás veces son cómicos pero outras deixan paso a un lóstrego de tensión de incerteza. todo un pracer, mergullarse neste dez novos relatos de alfonso álvarez cáccamo, destas xentes de oficio, deste labirinto dos sorrisos e as sorpresas. moi recomendable.
